Sleutelwoorde
Deesdae, het elkeen sy eie dokter, tandarts, ginekeloog, onkoloog, boekhouer, prokureur, advokaat ens ens ens. Die laaste een, klink net vir my na groot moeilikheid. Dit is, wanner mens, ‘n stille toehoorder, in ‘n gesprek is, luister na die klem, op daardie MY. Gelukkig, het ek, nog nooit die gevoel gehad, om so ‘n professionele persoon vir my, toe te eien nie. Waar, is die dae, toe die GP, veral op die platteland, al die gewone bevallings, waargeneem het?
Die vrou van die huis, se woonstel, in Brasilië, op die grens van Paraguay, maak dit maklik, om weerskante, van die grens, bedien te word. Soek ek ‘n dokter, om my ‘n voorskrif te gee, vir die roetine jaarlikse analises. Verkies, die Spaanse kant. Portugees, bly nog moeilik. Hulle verstaan my, as ek Spaans praat, maar as hulle in Portugees antwoord, sukkel ek. Al is hulle, by die grens, is hierdie deel van Paraguay, oorheers deur die Brasiliane en doen nie moeite om Spaans te leer nie. Word ek verwys na die Kubaanse dokter, net aan die anderkant van die grens. Hy sal sekerlik Spaans praat. Met my vooroordeel, na die geskiedenis van SA met Kuba, wend ek my tog na hom. Soos, so gereeld, moenie dat vooroordeel, jou vooraf beinvloed nie.
Net anderkant, die niemandsland, tussen Paraguay en Brasilië, naby waar die vlae van die twee lande hang, daar, is sy splinternuwe kliniek. As ek die twee vlae so kyk, dan moet Paraguay, defnitief oorheers. Dr Yudilbanis Cruzata Carrazana, staan dit, op sy deur. ‘n Vriendelike man, spontaan en ons verstaan mekaar, van die eerste oomblik. Nadat die formaliteite afgehandel, is daar tyd vir ‘n paar oomblikke se gesels. Hulle, hy en sy vrou, dra Raicel Delgado, bevind hulle al 6 jaar hier. Vir ‘n jaar of twee, het hulle vir die Braziliaanse regering gewerk, daarna, het hulle hul eie praktyk, hier aan die Paraguaykant, van die grens begin en hul eie kliniek oopgemaak. Spesialiste van die Paraguaanse stad, Pedro Juan Cabbalero, kom elke Saterdag hierheen, om by die kliniek, mense te sien. Oorweeg julle dit om terug te gaan? Nee, maar ons gaan elke Desember, vir ongeveer 2 maande terug na Kuba, om ons familie te besoek. Orals, maar die verlange, na die familie en vriende. Beduie hy, dat ‘n vriend en kollega, van hom in Suid -Afrika is, Upington, is die plek se naam. Na, die groet, by die deur van die spreekkamer, is sy laaste woorde: My kollega, in Suid – Afrika, is swart. My antwoord: No importa,
Ek weet, daar is baie gepraat, oor die Kubaanse dokters in Suid- Afrika. Met my beperkte mediese kennis, dink ek, hy is deeglik en weet wat om te doen. Of ek hom, my dokter sal maak, weet ek nie, maar ons is klaar goeie vriende.
Met die inklim, wonder ek, ‘n paar oomblikke, oor die verwysing na sy kollega, as swart. Dalk, nie belangrik nie.
Hasta la proxima