Sleutelwoorde
Nou waar begin mens hierdie? Elke landverlater, het mos maar sy eie verhaal. Myne, het begin, heelwat voor 1994. Politiek en die gebrek aan water, was die groot dryfvere van die besluit. As ek sê politiek, beteken dit geensins, dat ek ‘n vuurvreter regse was nie. Al die jare ‘n groot VP ondersteuner, later meer links geneig, maar die werklikhede van die toekomstige Suid-Afrika, het my lankal in die gesig gestaar. Soos iemand, destyds gesê het, die Limpopo, moet ‘n besonderse rivier wees, as hy kan keer, dat Afrika, se probleme, nie na Suid-Afrika kom nie.
Gebore en getoë in die Suid-Oos Vrystaat, op die familieplaas, Vaalspruit, vir meer as 40 jaar gewoon. Die vierde geslag, wat die besluit, om te verkoop en pad te gee, baie moeilik gemaak het. Destyds, was dit ‘n ongewone besluit, vir boere, om landuit, te beweeg. Baie medici en ander professionele lui, het hulle toe reeds in die buiteland gevestig en dit was niks snaaks nie.Toe ons besluit rugbaar geword het, is ons beskuldig van baie dinge, mal-in-die-kop, verraaiers, hardlopers en sommige vriende en bekendes, het ons begin vermy. Natuurlik, eers die saak, met my pa, wat ek terloops, as ‘n baie wyse man beskou het, bespreek. Sy woorde aan my was: As jy wil verkoop, doen dit so gou moontlik. Die kraan drup nog, maar as hy begin stroom, sal niemand wil koop nie. Wat hy verder gesê het, was dat my ma, na die Sharpeville insident, gesê het, dat SA, nie ‘n land vir die witman is nie en dat hulle moet padgee, maar dat hulle nie die moed gehad het, om dit, te doen nie. Dit het my laat besef, dat die besluit, dalk nie so vergesog was nie.
Met ons vertrek, Maart 1994, ja dit was blote toeval, 1994, het ek getel, was die vriende en bekendes, wat vermoor is, 32. Daardie getal, het intussen aansienlik gegroei. Die stres en spanning, elke keer, na so ‘n voorval, het die lewe ondraaglik gemaak. Gelukkig, nie dat daardie woord enigsins tuis hoort hier nie, was geen naby familie betrokke nie, maar persone wat wat baie naby aan my was, is op die onmenslikste maniere, vermoor. Dit gaan nog steeds voort en is niks anders, as ‘n terroriste oorlog nie.
Dan water, of die gebrek aan reën, was vir my, soos vir enige boer, ‘n groot stres faktor, wat dit die meeste van die tyd, nie ‘n plesier gemaak het, om te boer nie. Veral nie in die meer ariede dele nie. Ongeveer dieselfde tyd, het SANLAM, ‘n verslag vrygestel oor die watersituasie in SA. Daarvolgens, moes die watervoorsiening, teen die jaar 2020 verdubbel het. Dit is oor twee (2) jaar.
Oor al hierdie sake, kan daar ure lank geredekawel en gesels word. Baie meer kan nog bygvoeg word. Ek wil met niemand, in ‘n bekgeveg, betrokke raak nie. Oor hoe ons hier beland het, oor ons lewe hier en wat ons alles beleef het, kan nog boekdele geskryf word. ‘n Klein bietjie daarvan, kan wel in my blog, wat ek langer as 10 jaar skryf, beleef word. Hierdie, is eintlik net maar om Toortsie en Una se navraag, kortliks, te beantwoord.
Dat dit, nie aldag maklik was nie, is waar, maar dit is nou ons wêreld, waar ons redelik stresvry en rustig leef.
Hasta la proxima
Net Ek said:
Ek wens so ek het die geleentheid gehad om my tassies te pak. Ons probeer al twee jaar, indien nie langer nie. Ek dink ek en my man het te lank gewag. Maar glo my vry, sodra ek ‘n halwe geleentheid kry, laat spat ek. Trots Suid Afrikaner of nie. Geen mens behoort elke dag met hierdie stress te leef nie, en ons boer nie eers nie.
coetzee2014 said:
Ek is bekommerd. Het baie familie en vriende en besef, baie, kan nie roer nie. Sterkte, dit is nie maklik nie.
travel460 said:
Dankie vir die deel, Coetzee. Jou skrywe maak soveel sin vir die tyd waarin julle die besluit geneem het. Vir my is dit wonderlik dat jy deur jou blog met ons klomp hierdie kant kontak hou. Mag julle geseënd bly in julle wandel.
coetzee2014 said:
Dankie, Una en dankie, ook vir die wense. Dieselfde, vir jou, met al jou ondernemings. Is jou vraghouer al uitgelaai?
travel460 said:
Hopenlik is die container Dinsdag by my, dinge gaan stadig.
Toortsie said:
Dankie dat jy kom vertel het. Ek weet dit moes baie moed geverg het om so ‘n verskriklike groot besluit te neem.
coetzee2014 said:
Dankie Toortsie. Dit, was nie maklik nie, maar ek dink ons het vandag nogal ‘n kwaliteit lewe en het verskriklik baie om voor dankbaar te wees.
Toortsie said:
Ek kan dink dat dit geensins maklik kon wees nie.
monicahaddad01 said:
Ek verstaan die water ding maar te goed. Dit was ‘n onbeskryflike pyn wat ek moes dra om te sien hoe my lushof verander in ‘n bruingebrande, verskroeide aarde……Mens kom nie maklik oor soiets nie.
coetzee2014 said:
Monica, daardie ding, ken die SA boere baie goed en is nie lekker nie.
Tannie Frannie said:
Van my hartsmense woon in Ierland en Nieu-Seeland. Ek dink dis ‘n prestasie om suksesvol te emigreer en dat mense wat dit regkry, murg in hulle pype het! Verder vertrou ek op die woorde van Psalm 85:10 – “Waarlik, uitkoms is naby vir die wat Hom dien: Hy sal sy reddende mag in ons land openbaar.”
Tannie Frannie said:
Dan is daar nog my kosbare dogter in die VSA, maar in haar geval was dit die liefde wat haar weggelok het.
coetzee2014 said:
Frannie, ek hoop jy is reg! Ja, dit is nie makik nie.
perdebytjie said:
Elke mens het die reg om sy eie besluit te maak, sonder aanvallende kritiek van ‘n ander. Ek beny julle dat julle rustig en in vrede kan leef. Ongelukkig het ons nie almal die vermoë om nou pad te gee nie en ons moet maar die golf ry en kyk waar dit ons uitspoel.
coetzee2014 said:
Dankie, Dina. Ons ou nasie is mos maar vinnig om kritiek te lewer. Sterkte, met die ry van daardie golf en wees waaksaam. Ons het baie om voor dankbaar te wees.
ekmyselff said:
40 jaar op die familie plaas, ek kan dink dit was nie maklik nie.
Julle het seker ook maar uitdagings daar maar ai die vrees is nie so hoog nie… dit moet anders maar tog lekker wees.
Dit bly maar n besluit vir elkeen om self te neem, en dit is nie maklik nie, daar is baie seer en baie mis.
coetzee2014 said:
Glad nie maklik nie. Van sentiment, moet mens vergeet. Die seer en die mis, is maar nog, sal seker altyd, daar wees. Stres, het mens altyd. Wat ons hier het, is normaal en hanteerbaar. Dankie.
Erik Wieringa said:
Ai Oom Daan onse harte trek n punt terug na die Guay toe maar heelaas is dit nie ons besluit nie. Maar dalk wie weet kom maak ons nog eendag in die toekoms weer n draai daar. Parguay is in my oe n goeie keuse vir n rustige srtessvrye aftrede. Dis net die taal wat aan die begin lol. Luv u lots . Groete uit die Kaap.
coetzee2014 said:
Ons mis julle!!!
HesterLeyNel said:
Ek beny julle Coetzee. My omstandighede was nooit daarna om pad te gee nie. Ek sou nie op my laat wag het nie. Ek moedig al jare lank my kinders aan om te emigreer, maar hulle wil nie wegtrek van ons af nie. Jammer as ek onpatrioties klink, maar dis presies wat ek is.
coetzee2014 said:
Baie kan eenvoudig nie. Ons het gegaan en nou is van die kinders uit en ander dalk oppad. Dankie, vir die lees.
Annie Brits said:
Ja Danie sos jy se dit was nie altyd maklik hier nie, maar dis nou ons land het al baie vriende gemaak en leef stesvry, om die waarheid te se ek het tien jaar laas saans my deure gesluit.
coetzee2014 said:
Tannie weet.
rondomtaliedraai said:
Waarom juis Suid Amerika toe? Ek sien nou die dag ‘n lys van die mees geweldadige stede in die wêreld en baie is in daardie lande
coetzee2014 said:
Tina, lees my volgende blog.
dromer777 said:
Ek wens baie ek en my man kan net al ons kinders en kleinkinders vat en na n veiliger plek gaan.
Julle is bevoorreg